Αν η αγάπη ζούσε στο νερό;

Κάνε ένα βήμα μπροστά μικρέ μου νέε φίλε. Κοίτα εκείνο το όμορφο κορίτσι που σε κοιτάζει... Πως; Δεν είναι όμορφο; Μα... Δες τις κινήσεις της, πήγαινε κοντά και άκου τη φωνή της... Τα χρυσά της λόγια... Ναι! Ίσως τα ρούχα της είναι περίεργα και η στάση της περίπλοκη. Ίσως τα μαλλιά της δεν λάμπουν. Ίσως τα παπούτσια της να την μικραίνουν. Ίσως το πρόσωπο της με τα άσχημα για άλλους μάτια να σε αγριεύουν. Ίσως τα χείλη της να μοιάζουν σαν τα δικά σου. Ίσως να σου λείπει ο πόθος της γυναίκας. Αλλά... Τα ρούχα της είναι πολύχρωμα και χαρούμενα! Σου φτιάχνουν την διάθεση. Έτσι δεν είναι; Τα μαλλιά της είναι αστεία. Τα φέρνει σβούρα και χαμογελάει. Τα παράξενα τρύπια παπούτσια της μοιάζουν με εκείνα του κλόουν που με τόση χαρά παρακολουθούσες χθες. Τα μάτια δεν τα δες σε καμία άλλη... Τι ομορφιά που κρύβουν ε; Το βλέμμα σου κόλλησε στα χείλη της. Το κορμί σου αντιδρά. Πήγαινε κοντά της και άκουσε την... Λόγια δικά σου λέω... Τα λόγια της είναι ο ίδιος ο έρωτας. Το άγγιγμα της η ηδονή. Άνοιξε επιτέλους το στόμα σου μικρέ μου. Αυτή είναι η αγάπη μου ψάχνεις! Ξαφνικά αλλάζεις και λες... Γιατί η αγάπη να μη ζούσε στο νερό; Όλοι μας θα πέφταμε στα ήρεμα νερά που σκάνε στα όμορφα κακοσχηματισμένα κορμιά μας τα μελαγχολικά κύματα. Γυμνοί. Έτσι όπως μας γέννησαν. Ελεύθερους. Μόνο η ψυχή να είναι εκεί. Μα τόσο δύσκολο είναι; Κοίτα πως άλλαξα εγώ μεγάλε κουτέ κόσμε... Την αγάπησα... Ήταν μάλλον μια ιδέα αλλά μου έδωσε ζωή. Ακόμα μου χαμογελάει...